Verbum

метать

I несовер.

1) (бросать) кідаць

метать бомбы воен. — кідаць бомбы

метать жребий — кідаць жэрабя

метать стог — кідаць стог

2) (производить потомство — о животных) прыводзіць

(выделять икру — о рыбах) нераставаць

класці (адкладваць) ікру

свинья мечет до двенадцати поросят — свіння прыводзіць да дванаццаці парасят

3) карт. банкаваць

метать громы и молнии — сыпаць громы і маланкі, сыпаць перуны

рвать и метать — так разысціся (развар’явацца)

метать бисер перед свиньями — сыпаць бісер (перлы) перад свіннямі

что есть в печи, всё на стол мечи погов. — што хата мае, хай усім прымае

II несовер. (прошивать крупными стежками) фастрыгаваць

(петли) абкідаць, абкідваць

метать петли (о зайце) — пятляць

метаться

несовер.

1) (бросаться) кідацца

(суетиться) мітусіцца

(суетливо бегать) бегаць, гойсаць, гайсаць

больной всю ночь метался — хворы ўсю ноч кідаўся

мысли у меня мечутся — думкі ў мяне мітусяцца

мечется, как угорелый — бегае (гойсае), як шалёны

2) страд. кідацца

прыводзіцца

класціся, адкладацца

см. метать I 1, 2

метафизик

метафізік, -ка муж.

метафизика

в разн. знач. метафізіка, -кі жен.

метафизически

нареч. метафізічна

метафизический, метафизичный

метафізічны

метафора

лит. метафара, -ры жен.

метафорически

нареч. метафарычна

метафорический

метафарычны

метафоричность

метафарычнасць, -ці жен.