красильщик
спец. фарбавальшчык, -ка муж.
(маляр) маляр, -ра муж.
красильщица
жен. фарбавальшчыца, -цы жен.
(маляр) маляр, -ра муж.
краситель
хим. фарбавальнік, -ка муж.
красить
I несовер. фарбаваць
(покрывать слоем краски) маляваць
II несовер. (украшать) красіць, упрыгожваць
краситься
несовер. разг.
1) (подкрашивать лицо) фарбавацца
2) (пачкать краской) мазацца
3) страд. фарбавацца
малявацца
см. красить I
краска
жен.
1) фарба, -бы жен.
акварельные краски — акварэльныя фарбы
масляные краски — масленыя (алейныя) фарбы
2) прям., перен. (тон, цвет) фарба, -бы жен.
колер, -ру муж.
яркие краски заката — яркія фарбы (колеры) захаду сонца
речь была бедна красками — прамова была бедная на фарбы
3) (румянец) чырвань, -ні жен.
от стыда краска бросилась ему в лицо — ад сораму чырвань кінулася яму ў твар
не жалеть красок — не шкадаваць фарбаў
сгущать краски — згушчаць фарбы
красковарная
сущ. спец. фарбаварня, -ні жен.