Verbum

чистёха

прост. чысцёха, -хі муж., жен.

чистёхонек, чистёхонький

нар.-поэт., разг. чысцюткі

чистёхонько

нареч. чысцютка

чистик

зоол. чысцік, -ка муж.

чистиковые

мн. сущ. зоол. чысцікавыя, -вых

чистилище

ср. рел., перен. чысцілішча, -шча ср., чысцец, род. чыстца муж.

был в чистилище — быў у чыстцы

чистильный

тех. чысцільны

чистильщик

чысцільшчык, -ка муж.

чистильщица

чысцільшчыца, -цы жен.

чистить

несовер.

1) (удалять грязь, делать чистым) чысціць

(тереть — ещё) шараваць

(ваксить — ещё) ваксаваць

чистить коня — чысціць каня

чистить зубы — чысціць зубы

чистить платье — чысціць адзежу

чистить посуду — чысціць (шараваць) посуд

чистить обувь — чысціць (ваксаваць) абутак

2) (от кожуры) абіраць

(скрести) скрэбці, стругаць

(лущить — ещё) лушчыць, лузаць

(перебирать) перабіраць

чистить картошку — абіраць (преимущественно варёную), стругаць (сырую), скрэбці (молодую) бульбу

чистить морковь — скрэбці моркву

чистить рыбу — скрэбці рыбу

чистить горошек — абіраць (лушчыць, лузаць) гарошак

чистить вишни, грибы — перабіраць вішні, грыбы

3) (освобождать от скопившегося, опорожнять) чысціць, пратаць

(дымоход) выціраць

чистить канал — чысціць (пратаць) канал

чистить колодец — пратаць (чысціць) студню

чистить трубы — выціраць коміны

4) перен. (проверять с целью освобождения от чуждых элементов) разг. чысціць