Verbum

внушать

несовер.

1) (вызывать) выклікаць

(возбуждать) абуджаць

(вселять) усяляць, пасяляць, надаваць

(навевать) навяваць

(лечить внушением) унушаць

это внушает мне отвращение — гэта выклікае (абуджае) у мяне агіду

его вид внушает мне опасение за его здоровье — яго выгляд выклікае ў мяне (пасяляе ў мяне, навявае мне) боязь за яго здароўе

внушать страх — выклікаць страх

2) (поучать) навучаць

угаворваць

(подговаривать) намаўляць

(убеждать) пераконваць

всегда внушал ему, что необходимо заниматься — заўсёды ўгаворваў (пераконваў) яго, што трэба займацца

внушаться

страд. выклікацца

абуджацца

усяляцца, пасяляцца, надавацца

навявацца

унушацца

навучацца

угаворвацца

намаўляцца

пераконвацца

см. внушать

внушение

ср.

1) выкліканне, -ння ср.

усяленне, -ння ср., пасяленне, -ння ср., наданне, -ння ср.

навяванне, -ння ср.

см. внушать 1

2) (наущение) намова, -вы жен., намаўленне, -ння ср.

(уговор) угавор, -ру муж.

(совет) парада, -ды жен.

он действует по внушению приятелей — ён дзейнічае па намове прыяцеляў

она не слушалась внушений — яна не слухалася парад (угавораў)

3) (выговор) вымова, -вы жен.

(напоминание) напамінак, -нку муж.

сделать строгое внушение — зрабіць строгую вымову (строгі напамінак)

4) унушэнне, -ння ср.

(гипноз) гіпноз, -зу муж.

массовое внушение — масавы гіпноз

лечить внушением — лячыць унушэннем (гіпнозам)

внушённый

1) выкліканы

абуджаны

уселены, паселены, нададзены

навеяны

2) навучаны

угавораны

намоўлены

перакананы

см. внушить

внушительно

нареч. значна

паважна

внушительность

значнасць, -ці жен.

паважнасць, -ці жен.

внушительный

(значительный) значны

(важный) паважны

(большой) вялікі

(крупный) буйны

внушить

совер.

1) (вызвать) выклікаць

(возбудить) абудзіць

(вселить) усяліць, пасяліць, надаць

(навеять) навеяць

(при помощи гипноза) унушыць

2) навучыць

(уговорить) угаварыць

(подговорить) намовіць

(убедить) пераканаць

см. внушать