ходули
мн.
1) хадулі, -ляў, ед. хадуля, -лі жен.
дыбы, род. дыбаў, ед. дыба, род. дыбы жен.
2) перен. хадулі, -ляў, ед. хадуля, -лі жен.
ходун
разг. хадун, -на муж., хадок, -дака муж.
ходуном ходить — ходырам хадзіць
ходьба
хада, -ды жен., хадзьба, -бы жен.
ходячий
в разн. знач. хадзячы
ходячий больной — хадзячы хворы
ходячее выражение — хадзячы выраз
ходячая истина — хадзячая ісціна
ходячее мнение — хадзячая думка
ходячая монета — хадзячая манета
ходячая энциклопедия — хадзячая энцыклапедыя
ходячая честность — хадзячае сумленне
ходячая газета — хадзячая газета
ходячий анекдот — хадзячы анекдот
хождение
ср. хаджэнне, -ння ср., хада, -ды жен., хадня, -ні жен.
иметь хождение — хадзіць, ужывацца, быць у абарачэнні
хозар
ист. хазар, -ра муж.
хозары мн. — хазары, -раў