жребий
муж.
1) жэрабя, -бя ср.
кинуть жребий — кінуць жэрабя
досталось по жребию — дасталася па жэрабю
2) (судьба, участь) перен. поэт. уст. лёс, род. лёсу муж., доля, -лі жен.
жребий брошен — выбар зроблены, рашэнне прынята
жрец
прям., перен. жрэц, род. жраца муж., мн. жрацы, -цоў
жрица
рел., ирон. жрыца, -цы жен.
жужелица
жен. зоол. жужаль, -ля муж.
жужжальца, жужжальцы
анат. жужальцы, -цаў ед. нет
жужжать
несовер. прям., перен. гусці, гудзець