Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзийклмнопрстуфхцчшщэюя-
абвгдеёжзиклмнопрстухцчшъыьюя- 

вынос

муж.

1) вынас, -су муж.

2) (способ запряжки)

а) (сбоку) прыпрэжка, -кі жен.

б) (гуськом) цугам, наўсцяж

выносить

I \(вы́носить\)

совер.

1) прям., перен. вынасіць

выносить ребёнка — вынасіць дзіця

выносить свой план — вынасіць свой план

2) (всё, многое) разг. вынасіць, павыносіць

II \(выноси́ть\)

несовер.

1) в разн. знач. выносіць

(о впечатлении — ещё) атрымліваць

2) (быстро вывозить) выносіць

3) (выдерживать) выносіць, зносіць, выцерпліваць

см. вынести

выноситься

I \(вы́носиться\)

совер. вынасіцца

II \(выноси́ться\)

несовер.

1) выносіцца

см. вынестись

2) страд. выносіцца

атрымлівацца

см. выносить I 1

выноска

1) (действие) вынаска, -кі жен.

2) (сноска) зноска, -кі жен., заўвага, -гі жен.

выносливость

трываласць, -ці жен., цягавітасць, -ці жен., вынослівасць, -ці жен.

выносливый

трывалы, цягавіты, вынослівы

выносной

1) (выносимый) вынасны

выносная графа — вынасная графа

2) (запряжённый на вынос) прыпражны

выносная пара лошадей — прыпражная пара коней

выношенный

прич., прил. вынашаны

вынудить

совер. вымусіць, змусіць, прымусіць

см. вынуждать

вынуждать

несовер. вымушаць, змушаць, прымушаць

метель вынуждает нас искать ночлега — мяцеліца вымушае (прымушае) нас шукаць начлегу

вынуждать признание (согласие) — вымушаць прызнанне (згоду)