Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

выкатчик

горн. выкатчык, -ка муж.

выкатчица

в разн. знач. выкатчыца, -цы жен.

выкатывание

I выкачванне, -ння ср.

см. выкатывать I

II выкочванне, -ння ср.

прост. вытрэшчванне, -ння ср.

см. выкатывать II

выкатывать

I несовер. (к выкатать) выкачваць

II несовер. (к выкатить) выкочваць

(глаза — ещё) прост. вытрэшчваць, вылупліваць

выкатывать бочку — выкочваць бочку

выкатывать глаза — выкочваць (вытрэшчваць, вылупліваць) вочы

выкатываться

I несовер. возвр., страд. (к выкататься) выкачвацца

II несовер. возвр., страд. (к выкатиться) выкочвацца

выкать

несовер. прост. (обращаться к кому-либо на «вы») выкаць

выкачанный

1) выпампаваны

2) перен. прост. выматаны

выцягнуты

выкачать

совер.

1) выпампаваць

2) перен. прост. выматаць

выцягнуць

см. выкачивать

выкачаться

выпампавацца

выкаченный

(к выкатить) выкачаны

вытрашчаны, вылуплены