Verbum

вскрывать

несовер.

1) раскрываць

(обнаруживать) выяўляць

(показывать) паказваць

(разоблачать) выкрываць

вскрывать сущность явления — раскрываць (паказваць) сутнасць з’явы

вскрывать истинный смысл — раскрываць (паказваць) сапраўдны сэнс

вскрывать недостатки — выкрываць (выяўляць) недахопы

2) (распечатывать) распячатваць

(распаковывать) распакоўваць

(открывать) адчыняць

вскрывать пакет — распячатваць пакет

вскрывать посылку — распакоўваць пасылку

3) (разрезать) разразаць

(оперировать) аперыраваць

(анатомировать) анатаміраваць

вскрывать нарыв — разразаць нарыў

вскрывать труп — разразаць (анатаміраваць) труп

вскрываться

1) (раскрываться) раскрывацца

(обнаруживаться) выяўляцца

2) реки вскрываются — на рэках пачынаецца крыгалом

3) (о ране) раскрывацца

(о гнойнике) прарывацца

4) страд. раскрывацца

выяўляцца

паказвацца

выкрывацца

распячатвацца

распакоўвацца

адчыняцца

разразацца

аперыравацца

анатаміравацца

см. вскрывать

вскрытие

1) (действие) раскрыццё, -цця ср.

неоконч. раскрыванне, -ння ср.

выяўленне, -ння ср.

выкрыццё, -цця ср.

неоконч. выкрыванне, -ння ср.

распячатванне, -ння ср.

распакоўванне, -ння ср.

разразанне, -ння ср.

аперыраванне, -ння ср.

анатаміраванне, -ння ср.

вскрытие трупа — анатаміраванне трупа

см. вскрывать

2) (реки) крыгалом, -му муж.

раннее вскрытие рек — ранні крыгалом на рэках

вскрытый

1) раскрыты

выяўлены

паказаны

выкрыты

2) распячатаны

распакаваны

адчынены

3) разрэзаны

аперыраваны

анатаміраваны

см. вскрыть

вскрыть

совер.

1) (раскрыть) раскрыць

(обнаружить) выявіць

(показать) паказаць

(разоблачить) выкрыць

2) (распечатать) распячатаць

(распаковать) распакаваць

(открыть) адчыніць

3) (разрезать) разрэзаць

(оперировать) аперыраваць

(анатомировать) анатаміраваць

см. вскрывать

вскрыться

1) раскрыцца

(обнаружиться) выявіцца

2) реки вскрылись — на рэках пачаўся крыгалом

3) (о ране) раскрыцца

(о гнойнике) прарвацца

вскрышной

вскрышные работы горн. — раскрыўныя работы

всласть

нареч. разг. усмак

(вдоволь) уволю

вслед

1) нареч. услед, следам

идти вслед — ісці ўслед (следам)

2) предлог с дат. услед (каму-чаму)

(вдогонку) наўздагон (каму-чаму)

смотреть вслед поезду — глядзець услед поезду

вследствие

предлог с род. з прычыны (чаго), праз (што)