Verbum

мутить

несовер.

1) (жидкость) муціць, каламуціць

мутить воду — муціць (каламуціць) ваду

2) перен. (делать неясным) туманіць, засціць

мутить ум — туманіць (засціць) розум

3) (возбуждать) баламуціць

(бунтовать) бунтаваць

(путать) блытаць

(подстрекать) падбухторваць

мутить людей — баламуціць (бунтаваць, падбухторваць) людзей

4) (в голове, в глазах и т.п.) безл. мутнець

5) (тошнить) безл. нудзіць

меня мутит — мяне нудзіць

мутиться

1) (о жидкости) каламуціцца, муціцца

(мутнеть) мутнець

вода мутится — вада каламуціцца (муціцца, мутнее)

2) (помрачаться) мутнець, туманіцца, засціцца

рассудок мутится — розум мутнее (туманіцца)

3) (в голове, в глазах и т.п.) мутнець

4) страд. муціцца, каламуціцца

баламуціцца

бунтавацца

блытацца

падбухторвацца

см. мутить 1, 3

мутнеть

несовер.

1) (о жидкостях) мутнець, каламуціцца, муціцца

2) в др. знач. мутнець

мутник

муж. обл. (рыболовная снасть) таптуха, -хі жен.

мутность

1) (жидкости) мутнасць, -ці жен., каламутнасць, -ці жен.

(муть) каламута, -ты жен.

2) в др. знач. мутнасць, -ці жен.

мутный

1) (о жидкости) мутны, каламутны

2) в др. знач. мутны

ловить рыбу в мутной воде погов. — лавіць рыбу ў каламутнай вадзе

мутовка

жен.

1) калатоўка, -кі жен.

2) бот. кальчак, -ка муж.

мутон

I муж. (особо выделанная овчина) аўчына, -ны жен.

II биол. мутон, -на муж.

мутоновый

аўчынны

см. мутон I

муторно

нареч. безл. в знач. сказ. прост. нудна, моташна