Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

звучание

гучанне, -ння ср.

звучать

несовер. гучаць

звучащий

1) прич. які (што) гучыць

2) в знач. прил. гучальны

звучащее тело физ. — гучальнае цела

звучнее

сравнит. ст.

1) нареч. гучней

званчэй

2) прил. гучнейшы

званчэйшы

становиться, стать звучнее — станавіцца, стаць гучнейшым

звучно

нареч. гучна

звонка

звучность

гучнасць, -ці жен.

звонкасць, -ці жен.

звучный

гучны

(звонкий — ещё) звонкі

звяк

межд. разг. бразь

звяканье

бразганне, -ння ср.

звякать

несовер. бразгаць