Verbum

вялить

несовер. вяліць

вялиться

возвр., страд. вяліцца

вяло

нареч. вяла

млява

вялость

1) вяласць, -ці жен.

2) вяласць, -ці жен.

млявасць, -ці жен.

см. вялый

вялый

1) вялы

2) перен. вялы

млявы

вянуть

несовер.

1) вянуць

2) перен. вянуць

марнець

уши вянут — вушы вянуць

вятичи

мн. ист. вяцічы, -чаў

Вятка

р. Вятка, -кі жен.

вяткинский

(к Вятка) вяткінскі

вяхирь

зоол. вяхір, род. вехіра муж.