Verbum

белильщица

бялільшчыца, -цы жен.

белить

несовер. в разн. знач. бяліць

белить избу — бяліць хату

белить холсты на солнце — бяліць палотны на сонцы

белить лицо — бяліць твар

белиться

1) (покрывать своё лицо белилами) бяліцца

2) страд. бяліцца

беличий

вавёркавы, вавёрчын

беличья шуба — вавёркавае футра

беличье гнездо — вавёрчына гняздо

белка

вавёрка, -кі жен.

белки

геогр. бялкі, -коў мн.

белковина

хим. белкавіна, -ны жен.

белково-витаминный

бялкова-вітамінны

белковый

бялковы

белладонна

бот., фарм. беладонна, -нны жен.