Verbum

древнеегипетский

старажытнаегіпецкі

древнеиндийский

старажытнаіндыйскі

древнейший

превосх. ст. найстаражытнейшы, найстаражытны, самы старажытны

древнеперсидский

старажытнаперсідскі

древнерусский

старажытнарускі

древнетюркский

старажытнацюркскі

древнецерковнославянский

лингв. старажытнацаркоўнаславянскі

древние

мн. сущ. старажытныя людзі

древний

1) старажытны

(старинный) старадаўні

древний мир — старажытны свет

древняя история — старажытная гісторыя

древний обычай — старадаўні (старажытны) звычай

2) (очень старый) вельмі стары

древний старик — вельмі стары чалавек

древняя старуха — вельмі старая жанчына

древность

1) старажытнасць, -ці жен.

в глубокой древности — у глыбокай старажытнасці

музей древностей — музей старажытнасцей

2) (давность) старадаўнасць, -ці жен.

древность этой монеты не подлежит сомнению — старадаўнасць гэтай манеты не выклікае сумнення