Verbum

вторить

несовер.

1) (кому-чему) паўтараць (каго-што)

(поддакивать) падтакваць (каму-чаму)

2) муз. тураваць

вторично

нареч. паўторна, разг. другім наватарам

(второй раз) другі раз, другім разам

вторичность

филос. другаснасць, -ці жен.

вторичный

1) (повторный) паўторны

другаразовы

(второй) другі

вторичное собрание — паўторны (другаразовы) сход

вторичное сообщение — другаразовае паведамленне

вторичная электрическая обмотка — другаразовая электрычная абмотка

вторичный приезд — паўторны (другі) прыезд

2) (производный, зависимый) другасны

вторичный ток эл. — другасны ток

вторичные спирты хим. — другасныя спірты

вторичные явления мед. — другасныя з’явы

вторичный доход эк. — другасны даход

3) (второстепенный) другарадны

(побочный) пабочны

вторичные признаки — другарадныя адзнакі

вторник

аўторак, -рка муж.

вторничный

разг. аўторкавы

второбрачный

другашлюбны, жанаты другі раз

второгодник

школ. другагоднік, -ка муж.

второгодница

другагодніца, -цы жен.

второгодничество

другагодніцтва, -ва ср.