Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

доказательный

доказны

(убедительный) пераканаўчы, пераканальны

(основательный) слушны

доказательство

ср. доказ, -зу муж.

(довод) довад, -ду муж.

вещественное доказательство юр. — рэчавы доказ

доказать

совер.

1) давесці, даказаць

2) (донести) разг. даказаць, данесці

доказуемость

даказальнасць, -ці жен.

доказуемый

даказальны

доказчик

разг. даказчык, -ка муж., даносчык, -ка муж.

доказчица

даказчыца, -цы жен., даносчыца, -цы жен.

доказывание

даказванне, -ння ср.

доказывать

несовер.

1) даказваць, даводзіць

2) (доносить) разг. даказваць, даносіць

доказываться

страд.

1) даказвацца, даводзіцца

2) даказвацца, даносіцца

см. доказывать