Verbum

блестеть

несовер.

1) (издавать блеск) блішчаць

(время от времени) бліскаць

(сиять) ззяць

(сверкать) зіхацець

стекло блестело на солнце — шкло блішчала на сонцы

грохотал гром и блестела молния — грымеў гром і бліскала маланка

2) перен. (отличаться) вызначацца

не блещет умом — не вызначаецца розумам

блестяще

нареч. бліскуча

блестящий

1) прич. які (што) блішчыць, які (што) бліскае

які (што) ззяе

які (што) зіхаціць

які (што) вызначаецца

см. блестеть

2) прил. прям., перен. бліскучы

блеф

блеф, род. блефу муж.

блеяние

бляянне, -ння ср.

блеять

несовер. бляяць

блёкло

нареч. блякла

блёклость

блякласць, -ці жен.

блёклый

бляклы

блёклая руда мин. — бляклая руда

блёкнуть

несовер. блякнуць