Verbum

запал

I 1) спец. запал, -ла муж., запальнік, -ка муж.

2) (пыл, горячность) разг. запал, -лу муж.

II муж. ветер. (у лошадей) дыхавіца, -цы жен.

запалённый

I (зажжённый) запалены

II (о лошади) дыхавічны, запалены

запалзывать

несовер. запаўзаць

запаливать

I несовер. (зажигать) прост. запальваць

II несовер. (о лошади) наганяць дыхавіцу, запальваць

запалить

I совер. (зажечь) прост. запаліць, мног. пазапальваць

II совер. (о лошади) нагнаць дыхавіцу, запаліць

III совер. (начать палить, начать стрелять) пачаць паліць, пачаць страляць

запалиться

I совер. (зажечься) прост. запаліцца

II совер. ветер. запаліцца, нагнаць дыхавіцу

запальник

запал, -ла муж., запальнік, -ка муж.

запальный

тех. запальны

запальчиво

нареч. запальчыва, гарачліва

запальчивость

запальчывасць, -ці жен., гарачнасць, -ці жен., гарачлівасць, -ці жен.