Verbum

лютик

бот. казялец, -льцу муж., люцік, -ка и (собир.) -ку муж., кураслеп, -пу муж.

лютиковые

мн. сущ. бот. казяльцовыя, -вых, люцікавыя, -вых

лютиковый

казяльцовы, люцікавы

лютневый

муз. ист. лютневы

лютнист

муз. ист. лютніст, -та муж.

лютня

лютня, -ні жен.

люто

нареч.

1) люта

2) (рьяно) заўзята

зацята

з запалам

лютованье

лютаванне, -ння ср.

лютовать

несовер. прост. лютаваць

лютость

лютасць, -ці жен.

жорсткасць, -ці жен.

зацятасць, -ці жен.