Verbum

замедленность

запаволенасць, -ці жен., замаруджанасць, -ці жен.

замедленный

прич. прил. запаволены, замаруджаны

прыцішаны

(задержанный) затрыманы

замедлитель

спец. запавольнік, -ка муж.

замедлить

совер.

1) (что-либо) запаволіць, замарудзіць

прыцішыць

(задержать) затрымаць

замедлить темп — запаволіць тэмп

замедлить шаг — прыцішыць крок

замедлить движение поезда — прыцішыць (запаволіць) рух поезда

2) (проявить неторопливость) замарудзіць

(опоздать) запазніцца

(задержаться) затрымацца, забавіцца

замедлить ответом (с ответом) — затрымацца з адказам, замарудзіць з адказам

замедлить с выполнением поручения — замарудзіць з выкананнем даручэння

при отрицании не в сочетании с неопр. переводится чаще нареч. неўзабаве и соответствующими формами глаг.

я не замедлю вернуться — я неўзабаве вярнуся

он не замедлил явиться — ён неўзабаве з’явіўся

замедлиться

1) (о чём-либо) запаволіцца, замарудзіцца

прыцішыцца

(задержаться) затрымацца

2) (наступить с промедлением) зацягнуцца

замарудзіцца

(запоздать) запазніцца

замедлять

несовер.

1) (что-либо) запавольваць, замаруджваць

прыцішаць, прыцішваць

(задерживать) затрымліваць

2) (проявлять неторопливость) замаруджваць

(опаздывать) пазніцца

(задерживаться) затрымлівацца, бавіцца

см. замедлить

замедляться

1) (о чём-либо) замаруджвацца, запавольвацца

прыцішацца, прыцішвацца

(задерживаться) затрымлівацца

2) (наступать с промедлением) зацягвацца, замаруджвацца

(запаздывать) пазніцца

3) страд. замаруджвацца, запавольвацца

прыцішацца, прыцішвацца

затрымлівацца

замаруджвацца

см. замедлять

замежевать

совер. уст. замежаваць

замежёванный

замежаваны

замежёвывать

несовер. замяжоўваць