Verbum

византиец

ист. візантыец, -тыйца муж.

византийский

візантыйскі

Византия

ист. Візантыя, -тыі жен.

визг

муж. віск, род. віску муж., віскат, -ту муж.

(писк) піск, род. піску муж.

(скуление) скавытанне, -ння ср.

визгливо

нареч. віскліва, віскатліва

піскліва

визгливость

вісклівасць, -ці жен., віскатлівасць, -ці жен.

пісклівасць, -ці жен.

визгливый

вісклівы, віскатлівы, пісклівы

визгнуть

совер. однокр. віскнуць, завішчаць

піснуць, запішчаць

скавытнуць, заскавытаць

визготня

жен. прост. віск, род. віску муж., віскат, -ту муж.

піск, род. піску муж.

скавытанне, -ння ср.

визгун

разг. віскун, -на муж.

піскун, -на муж.

скавытун, -на муж.