Verbum

благочестивый

книжн. уст. набожны

благочестие

ср. церк. набожнасць, -ці жен.

благочиние

ср. уст. добрапрыстойнасць, -ці жен., прыстойнасць, -ці жен.

благочинный

1) прил. уст. добрапрыстойны, прыстойны

2) сущ. церк. благачынны, -ннага муж.

блаженно

нареч. шчасліва

блаженный

1) (счастливый) шчаслівы

2) (глуповатый) разг. прыдуркаваты, блазнаваты

3) церк. блажэнны

блаженной памяти — добрай памяці

блаженство

ср. шчасце, -ця ср.

асалода, -ды жен.

раскоша, -шы жен.

быть на верху блаженства — быць на вышыні шчасця

блаженствовать

несовер. раскашавацца, упівацца шчасцем, упівацца асалодай

блажить

несовер. прост. дурыцца, блазнаваць

(своенравничать) сваволіць

блажной

прост. дурны, блазнаваты, шалёны