Verbum

заколесить

совер. прост. пачаць ездзіць, закалясіць

заколка

разг. заколка, -кі жен., шпілька, -кі жен.

заколодить

заколодило безл. прост. — здарылася затрымка, застопарыла

заколоситься

совер. закаласіцца, закаласавацца, закаласаваць, пачаць выплываць

заколотить

совер.

1) забіць, мног. пазабіваць

2) (начать стучать) загрукаць, загрукатаць, загрукацець

заколотиться

закалаціцца

заколотый

1) заколаты

2) прыколаты, прышпілены

см. заколоть

заколоть

совер.

1) закалоць

2) (прикрепить) прыкалоць, прышпіліць

заколоться

закалоцца

заколоченный

разг. забіты, мног. пазабіваны