эдыкт, ‑а,
1. У старажытным Рыме — праграма дзейнасці магістратаў, якая аб’яўлялася імі пры ўступленні на пасаду.
2. Асобай важнасці ўказ, пастанова вярхоўнай улады ў розных дзяржавах.
[Лац. edictum.]
эдыкт, ‑а,
1. У старажытным Рыме — праграма дзейнасці магістратаў, якая аб’яўлялася імі пры ўступленні на пасаду.
2. Асобай важнасці ўказ, пастанова вярхоўнай улады ў розных дзяржавах.
[Лац. edictum.]
эдыл, ‑а,
1. У старажытным Рыме — службовая асоба, якая ажыццяўляла нагляд за будаўніцтвам і ўтрыманнем храмаў, дарог, рынкаў і пад.
2.
[Лац. aedilis.]
эдыцыя, ‑і,
Навуковае выданне помнікаў пісьменнасці, фальклору, твораў класікаў літаратуры і пад.
[Лац. editio — выданне.]
эдэльвейс, ‑у і ‑а,
1. ‑у. Горная травяністая расліна сямейства складанакветных, суквецце якой падобна на белую зорку.
2. ‑а. Кветка гэтай расліны.
[Ням. Edelweiß.]
эдэм, ‑у,
1. Паводле біблейскага падання — краіна, дзе жылі Адам і Ева да іх грэхападзення; рай.
2.
[Стараж.-яўр.]
эдэмскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да эдэму.