...класны, ‑ая, ‑ае.
Другая састаўная частка складаных слоў, што далучаецца да лічэбніка і абазначае: а) які мае столькі класаў, колькі паказана ў першай частцы, напрыклад:
...класны, ‑ая, ‑ае.
Другая састаўная частка складаных слоў, што далучаецца да лічэбніка і абазначае: а) які мае столькі класаў, колькі паказана ў першай частцы, напрыклад:
клаака, ‑і,
1. Падземны канал для сцёку нечыстот у горадзе.
2.
3. Вывадная адтуліна, агульная для кішэчніка і мочапалавых органаў (у земнаводных, паўзуноў, птушак, некаторых рыб і аднапраходных млекакормячых).
[Лац. cloaca.]
клаачны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да клаакі.
2.
клабук, ‑а,
Манаскі галаўны ўбор у выглядзе высокай цыліндрычнай шапкі з пакрывалам.
[Ад цюрк. калпак — шапка.]
клавесін, ‑а,
Даўнейшы клавішна-струнны шчыпковы музычны інструмент, папярэднік фартэпіяна.
[Фр. clavecin.]
клавесінны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да клавесіна.
клавікорды, ‑аў;
Даўнейшы клавішна-струнны ўдарны музычны інструмент.
[Фр. clavicorde ад лац. clavis — ключ і грэч. c hordē — струна.]
клавір, ‑а,
1. Агульная назва струнных клавішных музычных інструментаў (клавікордаў, клавесіна, фартэпіяна і інш.).
2. Пералажэнне якога‑н. ансамблевага, аркестравага або опернага твора для снавання ў суправаджэнні фартэпіяна або для выканання на фартэпіяна.
[Ням. Klavier.]
клавіш, ‑а,
1. Пласцінка ў музычным інструменце (фартэпіяна, баяне і інш.), якую націскаюць пальцам для атрымання гуку.
2. Наканечнік рычажка ў розных механізмах (тэлефонным апараце, пішучай машынцы і пад.), які прыводзіцца ў рух пальцамі.
[Польск. klawisz ад лац. clavis — ключ.]
клавішны, ‑ая, ‑ае.
Які мае клавішы, з клавішамі.