Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (Крапіва, 1977–1984)

-абвгдежзйклмнопрстуфхцчшэюяёіў
авезлмноруыэюяі

г, нескл., н.

1. Чацвёртай літара беларускага алфавіта, якая мае назву «гэ». Вялікае Г. Напісаць г.

2. Звонкі, заднеязычны, фрыкатыўны зычны гук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (Крапіва, 1977–1984)

га 1, нескл., м.

Скарочанае абазначэнне слова гектар (ужываецца звычайна пры лічэбніках). 50 га. Пасеяць 40 га пшаніцы. ▪ Раўняйся па лініі ўдарных брыгад! Хто спаборніцтвам там не ахоплены? Каб зацвілі сотні тысяч га Пад ільном ды пад каноплямі. Крапіва.

[З пачатковых літар слоў «гекта» і «ар».]

га 2, часціца.

1. Тое, што і а 3 (у 1 знач.). «Юзік! — паўтарыў ён мацней. — Юзік!» — «Га? Што?» Чорны. Рачкоўскі зусім неспадзявана для Карызны павесялеў: — А праўда, Сымоне, слаўна жылося там, га? Зарэцкі.

2. Абл. Тое, што і а 3 (у 2 знач.). — Тата, га, тата, а заўтра хто павядзе каня? — запыталася яна. Гартны.

га 3, выкл., часта з працяглым вымаўленнем (га-а-а!).

1. Выражае здзіўленне пры апазнанні каго‑н., радасць сустрэчы з кім‑н. — Га, Пятрусь, і ты тут? — сустрэў Петруся Карусь Акалот. Колас.

2. Гучны выкрык, якім хочуць напалохаць каго‑н. Схаваўшыся за куст, Грышка моўчкі наглядаў за сваім сябрам... Раптам вылецеў з-за куста і гукнуў на ўсю моц: — Га-а! Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (Крапіва, 1977–1984)

гаалян, ‑у, м.

Від сорга з высокім сцяблом і шырокім лісцем; кітайскае, маньчжурскае проса.

[Ад кіт. кааліянг — высокая трава.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (Крапіва, 1977–1984)

габардзін, ‑у, м.

Шарсцяная тканіна для паліто і касцюмаў.

[Фр. gabardine.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (Крапіва, 1977–1984)

габардзінавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да габардзіну. // Зроблены з габардзіну. Габардзінавы касцюм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (Крапіва, 1977–1984)

габарыт, ‑у, М ‑рыце, м.

Гранічныя знешнія абрысы прадметаў (збудаванняў, машын, станкоў і пад.); аб'ём, велічыня чаго‑н. Габарыт кантэйнера. Габарыты вагонаў. // Адлегласць ад рэйкавага шляху да лініі будынкаў, якая забяспечвае свабодны праход поезда.

[Фр. gabarit.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (Крапіва, 1977–1984)

габарытны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да габарыту. Габарытныя вароты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (Крапіва, 1977–1984)

габаіст, ‑а, М ‑сце, м.

Музыкант, які іграе на габоі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (Крапіва, 1977–1984)

габелен, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Насценны дыван ручной работы з вытканай на ім карцінай, узорам.

2. ‑у. Дэкаратыўная тканіна.

[Фр. gobelin.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (Крапіва, 1977–1984)

габеленавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да габелена (у 1 знач.). Габеленавы дыван. // Зроблены з габелену (у 2 знач.). Габеленавы настольнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (Крапіва, 1977–1984)