жураві́ніна
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
жураві́ніна |
жураві́ніны |
Р. |
жураві́ніны |
жураві́нін |
Д. |
жураві́ніне |
жураві́нінам |
В. |
жураві́ніну |
жураві́ніны |
Т. |
жураві́нінай жураві́нінаю |
жураві́нінамі |
М. |
жураві́ніне |
жураві́нінах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
жураві́нка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
жураві́нка |
жураві́нкі |
Р. |
жураві́нкі |
жураві́нак |
Д. |
жураві́нцы |
жураві́нкам |
В. |
жураві́нку |
жураві́нкі |
Т. |
жураві́нкай жураві́нкаю |
жураві́нкамі |
М. |
жураві́нцы |
жураві́нках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Жураві́нка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Жураві́нка |
Р. |
Жураві́нкі |
Д. |
Жураві́нцы |
В. |
Жураві́нку |
Т. |
Жураві́нкай Жураві́нкаю |
М. |
Жураві́нцы |
жураві́ннік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
жураві́ннік |
Р. |
жураві́нніку |
Д. |
жураві́нніку |
В. |
жураві́ннік |
Т. |
жураві́ннікам |
М. |
жураві́нніку |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
жураві́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
жураві́нны |
жураві́нная |
жураві́ннае |
жураві́нныя |
Р. |
жураві́ннага |
жураві́ннай жураві́ннае |
жураві́ннага |
жураві́нных |
Д. |
жураві́ннаму |
жураві́ннай |
жураві́ннаму |
жураві́нным |
В. |
жураві́нны (неадуш.) жураві́ннага (адуш.) |
жураві́нную |
жураві́ннае |
жураві́нныя (неадуш.) жураві́нных (адуш.) |
Т. |
жураві́нным |
жураві́ннай жураві́ннаю |
жураві́нным |
жураві́ннымі |
М. |
жураві́нным |
жураві́ннай |
жураві́нным |
жураві́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Жура́вічы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Жура́вічы |
Р. |
Жура́віч Жура́вічаў |
Д. |
Жура́вічам |
В. |
Жура́вічы |
Т. |
Жура́вічамі |
М. |
Жура́вічах |
Жураво́к
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Жураво́к |
Р. |
Жураўка́ |
Д. |
Жураўку́ |
В. |
Жураво́к |
Т. |
Жураўко́м |
М. |
Жураўку́ |
Журавы́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Журавы́ |
Р. |
Жураво́ў |
Д. |
Журава́м |
В. |
Журавы́ |
Т. |
Журава́мі |
М. |
Журава́х |
жура́ў
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
жура́ў |
журавы́ |
Р. |
журава́ |
жураво́ў |
Д. |
жураву́ |
журава́м |
В. |
журава́ |
жураво́ў |
Т. |
жураво́м |
журава́мі |
М. |
жураве́ |
журава́х |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.