языка́стасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
языка́стасць |
Р. |
языка́стасці |
Д. |
языка́стасці |
В. |
языка́стасць |
Т. |
языка́стасцю |
М. |
языка́стасці |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
языка́сты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
языка́сты |
языка́стая |
языка́стае |
языка́стыя |
Р. |
языка́стага |
языка́стай языка́стае |
языка́стага |
языка́стых |
Д. |
языка́стаму |
языка́стай |
языка́стаму |
языка́стым |
В. |
языка́сты (неадуш.) языка́стага (адуш.) |
языка́стую |
языка́стае |
языка́стыя (неадуш.) языка́стых (адуш.) |
Т. |
языка́стым |
языка́стай языка́стаю |
языка́стым |
языка́стымі |
М. |
языка́стым |
языка́стай |
языка́стым |
языка́стых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
языка́тасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
языка́тасць |
Р. |
языка́тасці |
Д. |
языка́тасці |
В. |
языка́тасць |
Т. |
языка́тасцю |
М. |
языка́тасці |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
языка́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
языка́ты |
языка́тая |
языка́тае |
языка́тыя |
Р. |
языка́тага |
языка́тай языка́тае |
языка́тага |
языка́тых |
Д. |
языка́таму |
языка́тай |
языка́таму |
языка́тым |
В. |
языка́ты (неадуш.) языка́тага (адуш.) |
языка́тую |
языка́тае |
языка́тыя (неадуш.) языка́тых (адуш.) |
Т. |
языка́тым |
языка́тай языка́таю |
языка́тым |
языка́тымі |
М. |
языка́тым |
языка́тай |
языка́тым |
языка́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
языко́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
языко́вы |
языко́вая |
языко́вае |
языко́выя |
Р. |
языко́вага |
языко́вай языко́вае |
языко́вага |
языко́вых |
Д. |
языко́ваму |
языко́вай |
языко́ваму |
языко́вым |
В. |
языко́вы (неадуш.) языко́вага (адуш.) |
языко́вую |
языко́вае |
языко́выя (неадуш.) языко́вых (адуш.) |
Т. |
языко́вым |
языко́вай языко́ваю |
языко́вым |
языко́вымі |
М. |
языко́вым |
языко́вай |
языко́вым |
языко́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Я́зыль
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Я́зыль |
Р. |
Я́зыля |
Д. |
Я́зылю |
В. |
Я́зыль |
Т. |
Я́зылем |
М. |
Я́зылі |
язы́часкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
язы́часкі |
язы́чаская |
язы́часкае |
язы́часкія |
Р. |
язы́часкага |
язы́часкай |
язы́часкага |
язы́часкіх |
Д. |
язы́часкаму |
язы́часкай |
язы́часкаму |
язы́часкім |
В. |
язы́часкі язы́часкага |
язы́часкую |
язы́часкае |
язы́часкія |
Т. |
язы́часкім |
язы́часкай язы́часкаю |
язы́часкім |
язы́часкімі |
М. |
язы́часкім |
язы́часкай |
язы́часкім |
язы́часкіх |
Крыніцы:
sbm2012,
tsbm1984.
язы́частва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
язы́частва |
Р. |
язы́частва |
Д. |
язы́частву |
В. |
язы́частва |
Т. |
язы́частвам |
М. |
язы́частве |
Крыніцы:
tsbm1984.