Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

лю́та

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
лю́та	люце́й	найлюце́й

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

лютава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

лютава́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

лютае́жлівы

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	лютае́жлівы	лютае́жлівая	лютае́жлівае	лютае́жлівыя
Р.	лютае́жлівага	лютае́жлівай лютае́жлівае	лютае́жлівага	лютае́жлівых
Д.	лютае́жліваму	лютае́жлівай	лютае́жліваму	лютае́жлівым
В.	лютае́жлівы (неадуш.) лютае́жлівага (адуш.)	лютае́жлівую	лютае́жлівае	лютае́жлівыя (неадуш.) лютае́жлівых (адуш.)
Т.	лютае́жлівым	лютае́жлівай лютае́жліваю	лютае́жлівым	лютае́жлівымі
М.	лютае́жлівым	лютае́жлівай	лютае́жлівым	лютае́жлівых

Крыніцы: piskunou2012.

лю́тар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

лю́тасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Лю́таўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

лю́таўскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	лю́таўскі	лю́таўская	лю́таўскае	лю́таўскія
Р.	лю́таўскага	лю́таўскай лю́таўскае	лю́таўскага	лю́таўскіх
Д.	лю́таўскаму	лю́таўскай	лю́таўскаму	лю́таўскім
В.	лю́таўскі (неадуш.) лю́таўскага (адуш.)	лю́таўскую	лю́таўскае	лю́таўскія (неадуш.) лю́таўскіх (адуш.)
Т.	лю́таўскім	лю́таўскай лю́таўскаю	лю́таўскім	лю́таўскімі
М.	лю́таўскім	лю́таўскай	лю́таўскім	лю́таўскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Лю́таш

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Лю́тка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Verbum