Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
бвгдежзйклмнпрстўфхцчшя
абвдёмноыь

язмі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. язмі́н
Р. язмі́ну
Д. язмі́ну
В. язмі́н
Т. язмі́нам
М. язмі́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

язмі́навы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. язмі́навы язмі́навая язмі́навае язмі́навыя
Р. язмі́навага язмі́навай
язмі́навае		 язмі́навага язмі́навых
Д. язмі́наваму язмі́навай язмі́наваму язмі́навым
В. язмі́навы (неадуш.)
язмі́навага (адуш.)		 язмі́навую язмі́навае язмі́навыя (неадуш.)
язмі́навых (адуш.)
Т. язмі́навым язмі́навай
язмі́наваю		 язмі́навым язмі́навымі
М. язмі́навым язмі́навай язмі́навым язмі́навых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Я́зна

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Я́зна
Р. Я́зна
Д. Я́зну
В. Я́зна
Т. Я́знам
М. Я́зне

я́зненскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. я́зненскі я́зненская я́зненскае я́зненскія
Р. я́зненскага я́зненскай
я́зненскае		 я́зненскага я́зненскіх
Д. я́зненскаму я́зненскай я́зненскаму я́зненскім
В. я́зненскі (неадуш.)
я́зненскага (адуш.)		 я́зненскую я́зненскае я́зненскія (неадуш.)
я́зненскіх (адуш.)
Т. я́зненскім я́зненскай
я́зненскаю		 я́зненскім я́зненскімі
М. я́зненскім я́зненскай я́зненскім я́зненскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Я́зні

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Я́зні
Р. Я́зняў
Д. Я́зням
В. Я́зні
Т. Я́знямі
М. Я́знях

язо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. язо́вы язо́вая язо́вае язо́выя
Р. язо́вага язо́вай
язо́вае		 язо́вага язо́вых
Д. язо́ваму язо́вай язо́ваму язо́вым
В. язо́вы (неадуш.)
язо́вага (адуш.)		 язо́вую язо́вае язо́выя (неадуш.)
язо́вых (адуш.)
Т. язо́вым язо́вай
язо́ваю		 язо́вым язо́вымі
М. язо́вым язо́вай язо́вым язо́вых

Крыніцы: piskunou2012.

Язо́ўкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Язо́ўкі
Р. Язо́вак
Язо́ўкаў
Д. Язо́ўкам
В. Язо́ўкі
Т. Язо́ўкамі
М. Язо́ўках

язы́к

‘палонны’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. язы́к языкі́
Р. языка́ языко́ў
Д. языку́ языка́м
В. языка́ языко́ў
Т. языко́м языка́мі
М. языку́ языка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

язы́к

‘орган у ротавай поласці; металічны стрыжань у звоне і інш.’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. язы́к языкі́
Р. языка́ языко́ў
Д. языку́ языка́м
В. язы́к языкі́
Т. языко́м языка́мі
М. языку́ языка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

языкава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. языкава́ты языкава́тая языкава́тае языкава́тыя
Р. языкава́тага языкава́тай
языкава́тае		 языкава́тага языкава́тых
Д. языкава́таму языкава́тай языкава́таму языкава́тым
В. языкава́ты (неадуш.)
языкава́тага (адуш.)		 языкава́тую языкава́тае языкава́тыя (неадуш.)
языкава́тых (адуш.)
Т. языкава́тым языкава́тай
языкава́таю		 языкава́тым языкава́тымі
М. языкава́тым языкава́тай языкава́тым языкава́тых

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.