Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

лю́тненскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лю́тненскі лю́тненская лю́тненскае лю́тненскія
Р. лю́тненскага лю́тненскай
лю́тненскае
лю́тненскага лю́тненскіх
Д. лю́тненскаму лю́тненскай лю́тненскаму лю́тненскім
В. лю́тненскі (неадуш.)
лю́тненскага (адуш.)
лю́тненскую лю́тненскае лю́тненскія (неадуш.)
лю́тненскіх (адуш.)
Т. лю́тненскім лю́тненскай
лю́тненскаю
лю́тненскім лю́тненскімі
М. лю́тненскім лю́тненскай лю́тненскім лю́тненскіх

Крыніцы: piskunou2012.

лютні́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лютні́ст лютні́сты
Р. лютні́ста лютні́стаў
Д. лютні́сту лютні́стам
В. лютні́ста лютні́стаў
Т. лютні́стам лютні́стамі
М. лютні́сце лютні́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

лютні́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лютні́стка лютні́сткі
Р. лютні́сткі лютні́стак
Д. лютні́стцы лютні́сткам
В. лютні́стку лютні́стак
Т. лютні́сткай
лютні́сткаю
лютні́сткамі
М. лютні́стцы лютні́стках

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

лю́тня

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лю́тня лю́тні
Р. лю́тні лю́тняў
Д. лю́тні лю́тням
В. лю́тню лю́тні
Т. лю́тняй
лю́тняю
лю́тнямі
М. лю́тні лю́тнях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Лю́тня

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Лю́тня
Р. Лю́тні
Д. Лю́тні
В. Лю́тню
Т. Лю́тняй
Лю́тняю
М. Лю́тні

Люто́вічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Люто́вічы
Р. Люто́віч
Люто́вічаў
Д. Люто́вічам
В. Люто́вічы
Т. Люто́вічамі
М. Люто́вічах

люто́ўка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. люто́ўка люто́ўкі
Р. люто́ўкі люто́вак
Д. люто́ўцы люто́ўкам
В. люто́ўку люто́вак
Т. люто́ўкай
люто́ўкаю
люто́ўкамі
М. люто́ўцы люто́ўках

Крыніцы: piskunou2012.

лю́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лю́ты лю́тая лю́тае лю́тыя
Р. лю́тага лю́тай
лю́тае
лю́тага лю́тых
Д. лю́таму лю́тай лю́таму лю́тым
В. лю́ты (неадуш.)
лю́тага (адуш.)
лю́тую лю́тае лю́тыя (неадуш.)
лю́тых (адуш.)
Т. лю́тым лю́тай
лю́таю
лю́тым лю́тымі
М. лю́тым лю́тай лю́тым лю́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

лю́ты

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
м.
Н. лю́ты
Р. лю́тага
Д. лю́таму
В. лю́ты
Т. лю́тым
М. лю́тым

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Лю́тыя

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. Лю́тыя
Р. Лю́тых
Д. Лю́тым
В. Лю́тыя
Т. Лю́тымі
М. Лю́тых