Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзклмнопрстуўхцчшя
декнр

іўдзеяхрысція́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. іўдзеяхрысція́нскі іўдзеяхрысція́нская іўдзеяхрысція́нскае іўдзеяхрысція́нскія
Р. іўдзеяхрысція́нскага іўдзеяхрысція́нскай
іўдзеяхрысція́нскае		 іўдзеяхрысція́нскага іўдзеяхрысція́нскіх
Д. іўдзеяхрысція́нскаму іўдзеяхрысція́нскай іўдзеяхрысція́нскаму іўдзеяхрысція́нскім
В. іўдзеяхрысція́нскі (неадуш.)
іўдзеяхрысція́нскага (адуш.)		 іўдзеяхрысція́нскую іўдзеяхрысція́нскае іўдзеяхрысція́нскія (неадуш.)
іўдзеяхрысція́нскіх (адуш.)
Т. іўдзеяхрысція́нскім іўдзеяхрысція́нскай
іўдзеяхрысція́нскаю		 іўдзеяхрысція́нскім іўдзеяхрысція́нскімі
М. іўдзеяхрысція́нскім іўдзеяхрысція́нскай іўдзеяхрысція́нскім іўдзеяхрысція́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

іўдзеяхрысція́нства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. іўдзеяхрысція́нства
Р. іўдзеяхрысція́нства
Д. іўдзеяхрысція́нству
В. іўдзеяхрысція́нства
Т. іўдзеяхрысція́нствам
М. іўдзеяхрысція́нстве

Крыніцы: piskunou2012.

іўдзе́я-хрысція́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. іўдзе́я-хрысція́нскі іўдзе́я-хрысція́нская іўдзе́я-хрысція́нскае іўдзе́я-хрысція́нскія
Р. іўдзе́я-хрысція́нскага іўдзе́я-хрысція́нскай
іўдзе́я-хрысція́нскае		 іўдзе́я-хрысція́нскага іўдзе́я-хрысція́нскіх
Д. іўдзе́я-хрысція́нскаму іўдзе́я-хрысція́нскай іўдзе́я-хрысція́нскаму іўдзе́я-хрысція́нскім
В. іўдзе́я-хрысція́нскі (неадуш.)
іўдзе́я-хрысція́нскага (адуш.)		 іўдзе́я-хрысція́нскую іўдзе́я-хрысція́нскае іўдзе́я-хрысція́нскія (неадуш.)
іўдзе́я-хрысція́нскіх (адуш.)
Т. іўдзе́я-хрысція́нскім іўдзе́я-хрысція́нскай
іўдзе́я-хрысція́нскаю		 іўдзе́я-хрысція́нскім іўдзе́я-хрысція́нскімі
М. іўдзе́я-хрысція́нскім іўдзе́я-хрысція́нскай іўдзе́я-хрысція́нскім іўдзе́я-хрысція́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

І́ўе

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. І́ўе
Р. І́ўя
Д. І́ўю
В. І́ўе
Т. І́ўем
М. І́ўі

Крыніцы: krapivabr2012.

і́ўеўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. і́ўеўскі і́ўеўская і́ўеўскае і́ўеўскія
Р. і́ўеўскага і́ўеўскай
і́ўеўскае		 і́ўеўскага і́ўеўскіх
Д. і́ўеўскаму і́ўеўскай і́ўеўскаму і́ўеўскім
В. і́ўеўскі (неадуш.)
і́ўеўскага (адуш.)		 і́ўеўскую і́ўеўскае і́ўеўскія (неадуш.)
і́ўеўскіх (адуш.)
Т. і́ўеўскім і́ўеўскай
і́ўеўскаю		 і́ўеўскім і́ўеўскімі
М. і́ўеўскім і́ўеўскай і́ўеўскім і́ўеўскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

І́ўкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. І́ўкі
Р. І́вак
І́ўкаў
Д. І́ўкам
В. І́ўкі
Т. І́ўкамі
М. І́ўках

І́ўкіна

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. І́ўкіна
Р. І́ўкіна
Д. І́ўкіну
В. І́ўкіна
Т. І́ўкінам
М. І́ўкіне

Іўні́к

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Іўні́к
Р. Іўніка́
Д. Іўніку́
В. Іўні́к
Т. Іўніко́м
М. Іўніку́

іўры́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. іўры́т
Р. іўры́та
Д. іўры́ту
В. іўры́т
Т. іўры́там
М. іўры́це

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

іўры́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. іўры́цкі іўры́цкая іўры́цкае іўры́цкія
Р. іўры́цкага іўры́цкай
іўры́цкае		 іўры́цкага іўры́цкіх
Д. іўры́цкаму іўры́цкай іўры́цкаму іўры́цкім
В. іўры́цкі (неадуш.)
іўры́цкага (адуш.)		 іўры́цкую іўры́цкае іўры́цкія (неадуш.)
іўры́цкіх (адуш.)
Т. іўры́цкім іўры́цкай
іўры́цкаю		 іўры́цкім іўры́цкімі
М. іўры́цкім іўры́цкай іўры́цкім іўры́цкіх

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.