язы́часкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
язы́часкі |
язы́чаская |
язы́часкае |
язы́часкія |
Р. |
язы́часкага |
язы́часкай |
язы́часкага |
язы́часкіх |
Д. |
язы́часкаму |
язы́часкай |
язы́часкаму |
язы́часкім |
В. |
язы́часкі язы́часкага |
язы́часкую |
язы́часкае |
язы́часкія |
Т. |
язы́часкім |
язы́часкай язы́часкаю |
язы́часкім |
язы́часкімі |
М. |
язы́часкім |
язы́часкай |
язы́часкім |
язы́часкіх |
Крыніцы:
sbm2012,
tsbm1984.
язы́частва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
язы́частва |
Р. |
язы́частва |
Д. |
язы́частву |
В. |
язы́частва |
Т. |
язы́частвам |
М. |
язы́частве |
Крыніцы:
tsbm1984.
Язы́чкава
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Язы́чкава |
Р. |
Язы́чкава |
Д. |
Язы́чкаву |
В. |
Язы́чкава |
Т. |
Язы́чкавам |
М. |
Язы́чкаве |
язычко́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
язычко́вы |
язычко́вая |
язычко́вае |
язычко́выя |
Р. |
язычко́вага |
язычко́вай язычко́вае |
язычко́вага |
язычко́вых |
Д. |
язычко́ваму |
язычко́вай |
язычко́ваму |
язычко́вым |
В. |
язычко́вы (неадуш.) язычко́вага (адуш.) |
язычко́вую |
язычко́вае |
язычко́выя (неадуш.) язычко́вых (адуш.) |
Т. |
язычко́вым |
язычко́вай язычко́ваю |
язычко́вым |
язычко́вымі |
М. |
язычко́вым |
язычко́вай |
язычко́вым |
язычко́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
язычко́выя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
|
мн. |
- |
Н. |
язычко́выя |
Р. |
язычко́вых |
Д. |
язычко́вым |
В. |
язычко́выя (неадуш.) |
Т. |
язычко́вымі |
М. |
язычко́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012.
язы́члівасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
язы́члівасць |
Р. |
язы́члівасці |
Д. |
язы́члівасці |
В. |
язы́члівасць |
Т. |
язы́члівасцю |
М. |
язы́члівасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
язы́члівы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
язы́члівы |
язы́члівая |
язы́члівае |
язы́члівыя |
Р. |
язы́члівага |
язы́члівай язы́члівае |
язы́члівага |
язы́члівых |
Д. |
язы́чліваму |
язы́члівай |
язы́чліваму |
язы́члівым |
В. |
язы́члівага (адуш.) |
язы́члівую |
язы́члівае |
язы́члівых (адуш.) |
Т. |
язы́члівым |
язы́члівай язы́чліваю |
язы́члівым |
язы́члівымі |
М. |
язы́члівым |
язы́члівай |
язы́члівым |
язы́члівых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
язы́чнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
язы́чнік |
язы́чнікі |
Р. |
язы́чніка |
язы́чнікаў |
Д. |
язы́чніку |
язы́чнікам |
В. |
язы́чніка |
язы́чнікаў |
Т. |
язы́чнікам |
язы́чнікамі |
М. |
язы́чніку |
язы́чніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.