чмуці́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| чмучу́ | чму́цім | |
| чму́ціш | чму́ціце | |
| чму́ціць | чму́цяць | |
| Прошлы час | ||
| чмуці́ў | чмуці́лі | |
| чмуці́ла | ||
| чмуці́ла | ||
| Загадны лад | ||
| чмуці́ | чмуці́це | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| чму́цячы | ||
Крыніцы:
Verbum
анлайнавы слоўнікГраматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Скарачэннічмучэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| чмучэ́нне | |
| чмучэ́ння | |
| чмучэ́нню | |
| чмучэ́нне | |
| чмучэ́ннем | |
| чмучэ́нні |
Крыніцы: