лы́кнуць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| лы́кну | лы́кнем | |
| лы́кнеш | лы́кнеце | |
| лы́кне | лы́кнуць | |
| Прошлы час | ||
| лы́кнуў | лы́кнулі | |
| лы́кнула | ||
| лы́кнула | ||
| Загадны лад | ||
| лы́кні | лы́кніце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| лы́кнуўшы | ||
Крыніцы:
Verbum
анлайнавы слоўнікГраматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Скарачэннілы́кус
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| лы́кус | лы́кусы | |
| лы́куса | лы́кусаў | |
| лы́кусу | лы́кусам | |
| лы́куса | лы́кусаў | |
| лы́кусам | лы́кусамі | |
| лы́кусе | лы́кусах |
Крыніцы:
лык-мы́к
выклічнік
Крыніцы: