лы́кнуць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
лы́кну |
лы́кнем |
2-я ас. |
лы́кнеш |
лы́кнеце |
3-я ас. |
лы́кне |
лы́кнуць |
Прошлы час |
м. |
лы́кнуў |
лы́кнулі |
ж. |
лы́кнула |
н. |
лы́кнула |
Загадны лад |
2-я ас. |
лы́кні |
лы́кніце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
лы́кнуўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
лы́кус
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
лы́кус |
лы́кусы |
Р. |
лы́куса |
лы́кусаў |
Д. |
лы́кусу |
лы́кусам |
В. |
лы́куса |
лы́кусаў |
Т. |
лы́кусам |
лы́кусамі |
М. |
лы́кусе |
лы́кусах |
Крыніцы:
piskunou2012.