Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

жураві́ніна

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. жураві́ніна жураві́ніны
Р. жураві́ніны жураві́нін
Д. жураві́ніне жураві́нінам
В. жураві́ніну жураві́ніны
Т. жураві́нінай
жураві́нінаю
жураві́нінамі
М. жураві́ніне жураві́нінах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

жураві́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. жураві́нка жураві́нкі
Р. жураві́нкі жураві́нак
Д. жураві́нцы жураві́нкам
В. жураві́нку жураві́нкі
Т. жураві́нкай
жураві́нкаю
жураві́нкамі
М. жураві́нцы жураві́нках

Крыніцы: piskunou2012.

Жураві́нка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Жураві́нка
Р. Жураві́нкі
Д. Жураві́нцы
В. Жураві́нку
Т. Жураві́нкай
Жураві́нкаю
М. Жураві́нцы

жураві́ннік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. жураві́ннік
Р. жураві́нніку
Д. жураві́нніку
В. жураві́ннік
Т. жураві́ннікам
М. жураві́нніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

жураві́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. жураві́нны жураві́нная жураві́ннае жураві́нныя
Р. жураві́ннага жураві́ннай
жураві́ннае
жураві́ннага жураві́нных
Д. жураві́ннаму жураві́ннай жураві́ннаму жураві́нным
В. жураві́нны (неадуш.)
жураві́ннага (адуш.)
жураві́нную жураві́ннае жураві́нныя (неадуш.)
жураві́нных (адуш.)
Т. жураві́нным жураві́ннай
жураві́ннаю
жураві́нным жураві́ннымі
М. жураві́нным жураві́ннай жураві́нным жураві́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

жура́віцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. жура́віцкі жура́віцкая жура́віцкае жура́віцкія
Р. жура́віцкага жура́віцкай
жура́віцкае
жура́віцкага жура́віцкіх
Д. жура́віцкаму жура́віцкай жура́віцкаму жура́віцкім
В. жура́віцкі (неадуш.)
жура́віцкага (адуш.)
жура́віцкую жура́віцкае жура́віцкія (неадуш.)
жура́віцкіх (адуш.)
Т. жура́віцкім жура́віцкай
жура́віцкаю
жура́віцкім жура́віцкімі
М. жура́віцкім жура́віцкай жура́віцкім жура́віцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Жура́вічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Жура́вічы
Р. Жура́віч
Жура́вічаў
Д. Жура́вічам
В. Жура́вічы
Т. Жура́вічамі
М. Жура́вічах

Жураво́к

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Жураво́к
Р. Жураўка́
Д. Жураўку́
В. Жураво́к
Т. Жураўко́м
М. Жураўку́

Журавы́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Журавы́
Р. Жураво́ў
Д. Журава́м
В. Журавы́
Т. Журава́мі
М. Журава́х

жура́ў

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. жура́ў журавы́
Р. журава́ жураво́ў
Д. жураву́ журава́м
В. журава́ жураво́ў
Т. жураво́м журава́мі
М. жураве́ журава́х

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.