Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

бру́с

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бру́с брусы́
Р. бру́са брусо́ў
Д. бру́су бруса́м
В. бру́с брусы́
Т. бру́сам бруса́мі
М. бру́се бруса́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Бру́с

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. Бру́с Бру́сы
Р. Бру́са Бру́саў
Д. Бру́су Бру́сам
В. Бру́са Бру́саў
Т. Бру́сам Бру́самі
М. Бру́се Бру́сах

Бру́с

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Бру́с
Р. Бруса́
Д. Брусу́
В. Бру́с
Т. Брусо́м
М. Брусе́

Бру́сава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Бру́сава
Р. Бру́сава
Д. Бру́саву
В. Бру́сава
Т. Бру́савам
М. Бру́саве

брусава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. брусава́нне
Р. брусава́ння
Д. брусава́нню
В. брусава́нне
Т. брусава́ннем
М. брусава́нні

Крыніцы: piskunou2012.

брусава́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. брусава́ны брусава́ная брусава́нае брусава́ныя
Р. брусава́нага брусава́най
брусава́нае
брусава́нага брусава́ных
Д. брусава́наму брусава́най брусава́наму брусава́ным
В. брусава́ны (неадуш.)
брусава́нага (адуш.)
брусава́ную брусава́нае брусава́ныя (неадуш.)
брусава́ных (адуш.)
Т. брусава́ным брусава́най
брусава́наю
брусава́ным брусава́нымі
М. брусава́ным брусава́най брусава́ным брусава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

брусава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. брусава́ны брусава́ная брусава́нае брусава́ныя
Р. брусава́нага брусава́най
брусава́нае
брусава́нага брусава́ных
Д. брусава́наму брусава́най брусава́наму брусава́ным
В. брусава́ны (неадуш.)
брусава́нага (адуш.)
брусава́ную брусава́нае брусава́ныя (неадуш.)
брусава́ных (адуш.)
Т. брусава́ным брусава́най
брусава́наю
брусава́ным брусава́нымі
М. брусава́ным брусава́най брусава́ным брусава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

брусава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. брусава́ны брусава́ная брусава́нае брусава́ныя
Р. брусава́нага брусава́най
брусава́нае
брусава́нага брусава́ных
Д. брусава́наму брусава́най брусава́наму брусава́ным
В. брусава́ны (неадуш.)
брусава́нага (адуш.)
брусава́ную брусава́нае брусава́ныя (неадуш.)
брусава́ных (адуш.)
Т. брусава́ным брусава́най
брусава́наю
брусава́ным брусава́нымі
М. брусава́ным брусава́най брусава́ным брусава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

брусава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. брусу́ю брусу́ем
2-я ас. брусу́еш брусу́еце
3-я ас. брусу́е брусу́юць
Прошлы час
м. брусава́ў брусава́лі
ж. брусава́ла
н. брусава́ла
Загадны лад
2-я ас. брусу́й брусу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час брусу́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

бру́савы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бру́савы бру́савая бру́савае бру́савыя
Р. бру́савага бру́савай
бру́савае
бру́савага бру́савых
Д. бру́саваму бру́савай бру́саваму бру́савым
В. бру́савы (неадуш.)
бру́савага (адуш.)
бру́савую бру́савае бру́савыя (неадуш.)
бру́савых (адуш.)
Т. бру́савым бру́савай
бру́саваю
бру́савым бру́савымі
М. бру́савым бру́савай бру́савым бру́савых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.