Вісо́к ’скроня’ (зэльв., Сцяц., Сцяшк., Касп., Бяльк., паўсюдна КЭС, КТС), укр. висок, рус. висок. Усх.-слав. високъ < visъ. Да віс 3 (гл.). Гл. таксама віскі́.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)