акупацыя назоўнік | жаночы род

Гвалтоўны захоп чужой тэрыторыі ваеннай сілай.

  • Гады акупацыі.

|| прыметнік: акупацыйны.

  • Акупацыйныя войскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

акупа́цыя ж. оккупа́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

акупацыя, ‑і, ж.

Часовы захоп тэрыторыі адной дзяржавы ўзброенымі сіламі другой. Акупацыя краіны. Гады акупацыі.

[Лац. occupatio — захоп.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

оккупа́ция акупа́цыя, -цыі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

белапольскім, ‑ая, ‑ае.

Які меў дачыненне да белапалякаў. Белапольскі фронт. Белапольская акупацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

occupation

[,ɑ:kjəˈpeɪʃən]

n.

1) заня́так -ку m., прафэ́сія f.

2) акупа́цыя f.

the occupation of a town by the enemy — акупа́цыя го́раду во́рагам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Okkupatión

f -, -en акупа́цыя, захо́п

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Смако́цыя ‘смаката, вельмі смачная страва’ (брэсц., Нар. лекс., Сл. Брэс.). Пераўтварэнне смако́цце, смака́та, вытворных ад смак (гл.), пад уплывам запазычаных слоў з суф. ‑цыj‑а тыпу акупацыя, экзекуцыя або непасрэднае ўтварэнне ад смак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

іншаземны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да іншай дзяржавы, краіны; чужаземны. Іншаземная акупацыя. Іншаземныя захопнікі. Іншаземныя звычаі. ▪ Многія рэчы курганнага інвентару давалі аб’ектыўную магчымасць гаварыць аб іх іншаземным паходжанні. Ліс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

okupacja

ж.

1. акупацыя;

2. юр. незаконны захоп чаго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)