акупа́цыя, -і, ж.
Гвалтоўны захоп чужой тэрыторыі ваеннай сілай.
Гады акупацыі.
|| прым. акупацы́йны, -ая, -ае.
Акупацыйныя войскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
акупа́цыя, ‑і, ж.
Часовы захоп тэрыторыі адной дзяржавы ўзброенымі сіламі другой. Акупацыя краіны. Гады акупацыі.
[Лац. occupatio — захоп.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
АКУПА́ЦЫЯ (ад лац. occupatio захоп) ваенная, у міжнар. праве часовы захоп тэрыторыі адной дзяржавы войскамі другой і ўстанаўленне ваен. адміністрацыі для кіравання ёю. Рэжым акупацыі рэгулюецца 4-й Гаагскай канвенцыяй 1907 пра законы і звычаі сухапутнай вайны, Жэнеўскай канвенцыяй 1949 пра абарону цывільнага насельніцтва ў час вайны і дадатковым пратаколам 1977 да яе. Паводле гэтых пагадненняў акупацыйныя ўлады абавязаны падтрымліваць грамадскі парадак і ствараць нармальныя ўмовы для пражывання насельніцтва. У практыцы 1-й і 2-й сусв. войнаў вядомы шматлікія факты грубага парушэння Германіяй і яе саюзнікамі нормаў міжнар. права, найперш у адносінах да мірнага насельніцтва, якое станавілася аб’ектам жорсткага падаўлення і знішчэння. Рэжым пасляваеннай акупацыі звычайна ўстанаўліваецца спец. міжнар. пагадненнямі зацікаўленых дзяржаў для пэўнай дзяржавы або тэрыторыі з мэтаю выканання ўмоў мірнага дагавору.
Л.В.Паўлава.
т. 1, с. 218
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
акупа́цыя
(лац. occupatio)
часовы захоп войскамі якой-н. дзяржавы чужой тэрыторыі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
акупа́цыя
(лац. occupatio)
гвалтоўны захоп войскамі якой-н дзяржавы чужой тэрыторыі.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
оккупа́ция акупа́цыя, -цыі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
белапо́льскі, ‑ая, ‑ае.
Які меў дачыненне да белапалякаў. Белапольскі фронт. Белапольская акупацыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
occupation
[,ɑ:kjəˈpeɪʃən]
n.
1) заня́так -ку m., прафэ́сія f.
2) акупа́цыя f.
the occupation of a town by the enemy — акупа́цыя го́раду во́рагам
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
іншазе́мны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да іншай дзяржавы, краіны; чужаземны. Іншаземная акупацыя. Іншаземныя захопнікі. Іншаземныя звычаі. □ Многія рэчы курганнага інвентару давалі аб’ектыўную магчымасць гаварыць аб іх іншаземным паходжанні. Ліс.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)