Хімічна ўстойлівыя матэрыялы 11/56

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

хімічна ўстойлівыя матэрыялы

т. 17, с. 20

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

каразі́йна-ўсто́йлівы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каразі́йна-ўсто́йлівы каразі́йна-ўсто́йлівая каразі́йна-ўсто́йлівае каразі́йна-ўсто́йлівыя
Р. каразі́йна-ўсто́йлівага каразі́йна-ўсто́йлівай
каразі́йна-ўсто́йлівае		 каразі́йна-ўсто́йлівага каразі́йна-ўсто́йлівых
Д. каразі́йна-ўсто́йліваму каразі́йна-ўсто́йлівай каразі́йна-ўсто́йліваму каразі́йна-ўсто́йлівым
В. каразі́йна-ўсто́йлівы (неадуш.)
каразі́йна-ўсто́йлівага (адуш.)		 каразі́йна-ўсто́йлівую каразі́йна-ўсто́йлівае каразі́йна-ўсто́йлівыя (неадуш.)
каразі́йна-ўсто́йлівых (адуш.)
Т. каразі́йна-ўсто́йлівым каразі́йна-ўсто́йлівай
каразі́йна-ўсто́йліваю		 каразі́йна-ўсто́йлівым каразі́йна-ўсто́йлівымі
М. каразі́йна-ўсто́йлівым каразі́йна-ўсто́йлівай каразі́йна-ўсто́йлівым каразі́йна-ўсто́йлівых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

радыяцы́йна-ўсто́йлівы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. радыяцы́йна-ўсто́йлівы радыяцы́йна-ўсто́йлівая радыяцы́йна-ўсто́йлівае радыяцы́йна-ўсто́йлівыя
Р. радыяцы́йна-ўсто́йлівага радыяцы́йна-ўсто́йлівай
радыяцы́йна-ўсто́йлівае		 радыяцы́йна-ўсто́йлівага радыяцы́йна-ўсто́йлівых
Д. радыяцы́йна-ўсто́йліваму радыяцы́йна-ўсто́йлівай радыяцы́йна-ўсто́йліваму радыяцы́йна-ўсто́йлівым
В. радыяцы́йна-ўсто́йлівы (неадуш.)
радыяцы́йна-ўсто́йлівага (адуш.)		 радыяцы́йна-ўсто́йлівую радыяцы́йна-ўсто́йлівае радыяцы́йна-ўсто́йлівыя (неадуш.)
радыяцы́йна-ўсто́йлівых (адуш.)
Т. радыяцы́йна-ўсто́йлівым радыяцы́йна-ўсто́йлівай
радыяцы́йна-ўсто́йліваю		 радыяцы́йна-ўсто́йлівым радыяцы́йна-ўсто́йлівымі
М. радыяцы́йна-ўсто́йлівым радыяцы́йна-ўсто́йлівай радыяцы́йна-ўсто́йлівым радыяцы́йна-ўсто́йлівых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

структу́рна-ўсто́йлівы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. структу́рна-ўсто́йлівы структу́рна-ўсто́йлівая структу́рна-ўсто́йлівае структу́рна-ўсто́йлівыя
Р. структу́рна-ўсто́йлівага структу́рна-ўсто́йлівай
структу́рна-ўсто́йлівае		 структу́рна-ўсто́йлівага структу́рна-ўсто́йлівых
Д. структу́рна-ўсто́йліваму структу́рна-ўсто́йлівай структу́рна-ўсто́йліваму структу́рна-ўсто́йлівым
В. структу́рна-ўсто́йлівы (неадуш.)
структу́рна-ўсто́йлівага (адуш.)		 структу́рна-ўсто́йлівую структу́рна-ўсто́йлівае структу́рна-ўсто́йлівыя (неадуш.)
структу́рна-ўсто́йлівых (адуш.)
Т. структу́рна-ўсто́йлівым структу́рна-ўсто́йлівай
структу́рна-ўсто́йліваю		 структу́рна-ўсто́йлівым структу́рна-ўсто́йлівымі
М. структу́рна-ўсто́йлівым структу́рна-ўсто́йлівай структу́рна-ўсто́йлівым структу́рна-ўсто́йлівых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

крышталізава́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -зу́ецца; зак. і незак.

1. Ператварыцца (ператварацца) у крышталі.

2. перан. Набыць (набываць) пэўныя ўстойлівыя формы (кніжн.).

Крышталізуюцца новыя ідэі.

|| зак. таксама вы́крышталізавацца, -зуецца і закрышталізава́цца, -зу́ецца (да 1 знач.).

|| наз. крышталіза́цыя, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крышталізава́цца, ‑зуецца; зак. і незак.

1. Утварыць (утвараць) крышталі, набыць (набываць) форму крышталяў. Соль крышталізуецца.

2. перан. Набыць (набываць) пэўныя ўстойлівыя формы. Думка крышталізуецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мелі́змы

(ад гр. melos = песня)

муз. невялікія адносна ўстойлівыя меладычныя ўпрыгожанні (групета, мардэнт, трэль, фаршлаг), разнавіднасць музычнай арнаментыкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фразеало́гія

(ад гр. phrasis, -seos = выраз + -логія)

1) раздзел мовазнаўства, які вывучае ўстойлівыя моўныя звароты;

2) устойлівыя звароты ў якой-н. мове, у мове пісьменніка, асобнага твора.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кла́стэр

(англ. cluster)

1) хім. група малекул, якія вылучаюцца сярод іншых падобных малекул і аб’ядноўваюцца ва ўстойлівыя ўтварэнні;

2) лінгв. паслядоўнасць, ланцужок моўных элементаў, напр. гукаў, часцін мовы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)