«Сарданічная ўсмешка» (сутарга мімічных мышцаў) 9/592

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

лаго́дны, -ая, -ае.

Дабрадушны, ласкавы, прыемны.

Л. настрой.

Лагодная ўсмешка.

|| наз. лаго́днасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зласлі́вы, -ая, -ае.

Поўны злосці, варожасці.

З. чалавек.

Зласлівая ўсмешка.

|| наз. зласлі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хітрава́ты, -ая, -ае.

Трохі хітры або які сведчыць пра хітрасць.

Х. чалавек.

Хітраватая ўсмешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узыгра́ць

‘разгуляцца, разбушавацца (узыграла ўсмешка)’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. узыгра́ю узыгра́ем
2-я ас. узыгра́еш узыгра́еце
3-я ас. узыгра́е узыгра́юць
Прошлы час
м. узыгра́ў узыгра́лі
ж. узыгра́ла
н. узыгра́ла
Загадны лад
2-я ас. узыгра́й узыгра́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час узыгра́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пава́бны, -ая, -ае.

Які вабіць да сябе, прывабны.

Павабная знешнасць.

Павабная ўсмешка.

|| наз. пава́бнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ліс, ліса, мн. лісы́, -о́ў, м.

Самец лісы.

|| прым. лісі́ны, -ая, -ае.

Лісіная ўсмешка (перан.: хітрая).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замілава́льны, -ая, -ае.

Які выклікае або выражае замілаванне.

Замілавальнае дзіця.

Замілавальная ўсмешка.

|| наз. замілава́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

юрлі́вы, -ая, -ае.

Пажадлівы, поўны юру; які выражае юр.

Ю. чалавек.

Юрлівая ўсмешка.

|| наз. юрлі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заблука́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак.

1. Блукаючы, зайсці куды-н.

2. перан. Пачаць блукаць.

На губах заблукала ўсмешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)