і́хны

займеннік, прыналежны, безасабовы

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. і́хны і́хная і́хнае і́хныя
Р. і́хнага і́хнай
і́хнае		 і́хнага і́хных
Д. і́хнаму і́хнай і́хнаму і́хным
В. і́хны (неадуш.)
і́хнага (адуш.)		 і́хную і́хнае і́хныя
Т. і́хным і́хнай
і́хнаю		 і́хным і́хнымі
М. і́хным і́хнай і́хным і́хных

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

і́хны, ‑ая, ‑яе.

Абл. Іхні. Фельчар іхны нагу.. [Міколе] перавязаў (вышэй калена куля папала). Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

і́хні, і́хны разм гл іх 2

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

и́хний прост. і́хні; обл. і́хны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

their

[ðer]

adj.

і́хны; свой

They like their school — Яны́ лю́бяць сваю́ шко́лу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

theirs

[ðerz]

pron.

і́хны

Those books are theirs, not mine — Гэ́ныя кні́гі і́хныя, а не мае́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

І́хні займ. ’які належыць ім’ (ТСБМ, Шат., Нас.), і́хны ’тс’ (ТСБМ, Бяльк.), і́хі ’тс’ (Сл. паўн.-зах.), и́хный ’ім уласцівы’ (Нас.). Рус. дыял. и́хний, и́хный, и́хий ’іх’ (у рускай пісьменнасці з XVII ст.), укр. і́хній ’тс’. Вытворнае з суф. ‑н‑ (< ьnъ) ад іх, формы р. скл. мн. л. прасл. займ. *jь (гл. ён). Гл. Фасмер, 2, 145.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

БЕЛАРУ́СКІ НАЦЫЯНА́ЛЬНЫ КАМІСАРЫЯ́Т,

Белнацком, Белнаком, аддзел Нар. камісарыята па справах нацыянальнасцяў РСФСР. Існаваў з лют. 1918 да сак. 1919. Распачаў дзейнасць у Петраградзе паводле дэкрэта СНК РСФСР ад 13.2.1918. З сак. 1918 знаходзіўся ў Маскве. Меў аддзяленні ў Петраградзе, Смаленску, Віцебску, Саратаве. Складаўся з агітацыйна-паліт., культ.-асв., бежанскага, выдавецкага аддзелаў. Працаваў сумесна з беларускімі секцыямі РКП(б). Камісар А.Р.Чарвякоў (да мая 1918). Вёў паліт. і культ.-асв. работу сярод беларусаў на тэр. Сав. Расіі, браў на ўлік бел. арг-цыі і ўстановы, эвакуіраваныя ў час 1-й сусв. вайны, адкрываў бел. школы, клубы, выдаваў л-ру на бел. і рус. мовах. Заснаваў у Маскве Беларускі народны універсітэт, удзельнічаў у стварэнні Беларускага навукова-культурнага таварыства ў Маскве і Беларускага вольна-эканамічнага таварыства ў Петраградзе. Друкаваны орган — газ. «Дзянніца». Прымаў удзел у падрыхтоўцы абвяшчэння БССР, у стварэнні Часовага рабоча-сялянскага савецкага ўрада Беларусі.

Літ.:

Круталевич В.А. Рождение Белорусской Советской Республики. [Т. 1—2]. Мн., 1975—79;

Калубовіч А. «Айцы» БССР і іхны лёс // Калубовіч А. Крокі гісторыі. Беласток;

Вільня. Мн., 1993;

Скалабан В.В. Издательская деятельность Белорусского национального комиссариата (1918—1920 гг.) // История книги, книжного дела и библиографии в Белоруссии: (Сб. науч. тр.). Мн., 1986.

В.У.Скалабан.

т. 2, с. 452

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)