І́ст

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. І́ст
Р. І́ста
Д. І́сту
В. І́ст
Т. І́стам
М. І́сце

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Іст (в.) 5/168; 7/172

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Іст Е. М. 3/462

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

East End [ˌi:stˈend] n. the East End Іст-Энд (прамысловы і партовы раён у Лондане)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Віньетыст ’чалавек, які робіць віньеткі’ (КТС). Утворана ад віньетка (гл.) і суф. ‑іст.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Каркалі́сты ’крывы, кусцісты’ (Нар. сл.). Таксама ад каркаль з дапамогай суфікса ‑іст‑ (гл. каркаліна).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Мя́лісты ’мялаваты’ (карэліц., Нар. лекс.). Да мяла (гл.). Аб суфіксе ‑іст гл. Бел. гр.₂, 1, 303.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вірысты: вірыстая рака ’віравы, дзе многа віроў’ (КТС). Бел. рэгіянальнае ўтварэнне ад назоўніка вір 1 (гл.) і суф. ‑іст‑ы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вяцьві́сты ’галінасты’ (Бяльк., КТС). Рус. ветвистый ’тс’. Прыметнік ад *ветвь з суф. ‑іст‑ аналагічна рус. ці хутчэй аднаго з ім паходжання. Параўн. ве́цвійка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Карні́сты ’пераборлівы’ (Сл. паўн.-зах.). Магчыма, запазычанне з літ. мовы. Параўн. літ. karnüs ’тс’ (Сл. паўн.-зах., 2, 420). Беларускае слова атрымала прадуктыўны суфікс назваў асоб⇉іст.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)