іспа́нцы, -аў, адз. -нец, -нца, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Іспаніі.

|| ж. іспа́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. іспа́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

іспа́нцы, ‑аў; адз. іспанец, ‑нца, м.; іспанка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. іспанкі, ‑нак; ж.

Народ, асноўнае насельніцтва Іспаніі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Іспанцы 2/102; 4/394; 5/159; 7/431; 8/325, 343; 9/132

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

іспанцы

т. 7, с. 347

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

іспа́нка¹ гл. іспанцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

іспа́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. іспа́нка іспа́нкі
Р. іспа́нкі іспа́нак
Д. іспа́нцы іспа́нкам
В. іспа́нку іспа́нак
Т. іспа́нкай
іспа́нкаю		 іспа́нкамі
М. іспа́нцы іспа́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

іспа́нец,

гл. іспанцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іспа́нец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. іспа́нец іспа́нцы
Р. іспа́нца іспа́нцаў
Д. іспа́нцу іспа́нцам
В. іспа́нца іспа́нцаў
Т. іспа́нцам іспа́нцамі
М. іспа́нцу іспа́нцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Spaniard [ˈspænjəd] n. іспа́нец; іспа́нка;

the Spaniards іспа́нцы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

іспа́нка ​1,

гл. іспанцы.

іспа́нка ​2, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Адна з цяжкіх форм грыпу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)