іскра́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
іскра́к |
іскракі́ |
| Р. |
іскраку́ |
іскрако́ў |
| Д. |
іскраку́ |
іскрака́м |
| В. |
іскра́к |
іскракі́ |
| Т. |
іскрако́м |
іскрака́мі |
| М. |
іскраку́ |
іскрака́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
іскра́к, -ку́ м., мин., разг. искря́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
искря́к мин., разг. іскра́к, -ку́ м., авантуры́н, -ну м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)