іржэ́ўнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. іржэ́ўнік іржэ́ўнікі
Р. іржэ́ўніку іржэ́ўнікаў
Д. іржэ́ўніку іржэ́ўнікам
В. іржэ́ўнік іржэ́ўнікі
Т. іржэ́ўнікам іржэ́ўнікамі
М. іржэ́ўніку іржэ́ўніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

іржэ́ўнік, -ку м., см. іржы́шча

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

іржэ́ўнік і (пасля галосных) ржэ́ўнік, -у, м.

Тое, што і іржышча.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

іржэ́ўнік і ржэ́ўнік, ‑а, м.

Тое, што і (і)ржышча. У ржэўнік парванымі, патузанымі ніткамі паўпляталася павуцінне. Скрыган. Каровы спакойна наеліся каля бору на ржэўніку. Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ржэ́ўнік гл. іржэўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зя́бліць, -лю, -ліш, -ліць; незак., што.

Араць пад зябліва.

З. іржэўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ржэ́ўнік,

гл. іржэўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rżysko

н. іржышча; іржэўнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

stubble [ˈstʌbl] n.

1. іржы́шча, іржэ́ўнік

2. каро́тка абстры́жаныя валасы́; даўно́ него́леная барада́, шчэць, шчаці́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пятрэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; незак.

Разм. Сохнуць, высыхаць (на сонцы, ветры і пад.). Пахне свежая ралля, пятрэе сухое бадылле, цвёрды чабор хаваецца ў іржэўнік. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)