інтэ́рн, -а, мн. -ы, -аў, м.

Урач, які праходзіць навучанне ў інтэрнатуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інтэ́рн

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. інтэ́рн інтэ́рны
Р. інтэ́рна інтэ́рнаў
Д. інтэ́рну інтэ́рнам
В. інтэ́рна інтэ́рнаў
Т. інтэ́рнам інтэ́рнамі
М. інтэ́рне інтэ́рнах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

інтэ́рн м., мед. инте́рн

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

інтэ́рн, ‑а, м.

Той, хто праходзіць інтэрнатуру.

[Ад лац. internus — унутраны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інтэ́рн

(лац. intemus = унутраны)

асоба, якая праходзіць інтэрнатуру.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

инте́рн мед. інтэ́рн, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

intern​1 [ˈɪntɜ:n] n. AmE інтэ́рн (студэнт-старшакурснік або выпускнік, які працуе пад кіраўніцтвам спецыяліста)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

stażysta

м. стажор;

lekarz stażysta — лекар-стажор; інтэрн

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

intern

I [ɪnˈtɜ:rn]

1.

v.t.

інтэрнава́ць

2.

n.

інтэрнава́ны -ага m.

II [ˈɪntɜ:rn]

n.

інтэ́рн, стажо́р -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)