інта́рсія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. інта́рсія
Р. інта́рсіі
Д. інта́рсіі
В. інта́рсію
Т. інта́рсіяй
інта́рсіяю
М. інта́рсіі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

інта́рсія ж., спец. инта́рсия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

інта́рсія, ‑і, ж.

Драўляная інкрустацыя. Традыцыі інтарсіі.

[Ад лац. intarsio — інкрустацыя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Інтарсія 5/107

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

інтарсія

т. 7, с. 277

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

інта́рсія

(іт. intarsio = інкрустацыя)

драўляная інкрустацыя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

инта́рсия спец. інта́рсія, -сіі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)