го́рны інжыне́р Bérgbauingenieur [-ʒe´njø:r] mінжыне́р-будаўні́к Báuingenieur m; Báumeister m -s, - (архітэктар);
інжыне́р-канстру́ктар Entwícklungsingenieur m;
інжыне́р па выліча́льнай тэ́хніцы EDV-Ingenieur m;
інжыне́р-меха́нік Maschíneningenieur m;
інжыне́р-лесаво́д Fórstingenieur m;
інжыне́р-металу́рг Hütteningenieur m;
інжыне́р-тэхно́лаг Fértigungsingenieur m; Verfáhrensingenieur m
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
інжыне́р
(польск. inżynier, ад фр. ingénieur)
спецыяліст з вышэйшай тэхнічнай адукацыяй (напр. і.-канструктар, горны і.).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Інжыне́р. Запазычанне з польск.inżynier, націск пад рускім уплывам. У польск. з франц.ingénieur (SWO, 315), якое ўзыходзіць да лац.ingenium ’вынаходлівасць, трапная выдумка’. Ст.-бел.инъенеръ (1601 г.) са ст.-польск.ingenier (Булыка, Лекс. запазыч., 91). У рускай мове инженер (XVII ст.) таксама запазычана праз польскае пасрэдніцтва; гл. Шанскі, 2, I, 76–77; Біржакова, Очерки, 363; супраць Фасмер (2, 133) называе нямецкую крыніцу. Недакладна Гіст. лекс., (245) адносіць да неалагізмаў XIX ст.; Крукоўскі (Уплыў, 77) лічыць запазычаным з рускай.